Maandag 17 januari
Drukke dag vandaag, integenstelling tot gisteren, dat was een fijne rustdag, nou ja, rust dag (is hier betrekkelijk want er gebeurt altijd wel wat.) Of er komt iemand langs, of we gaan eten , of we worden uitgenodigd om met iemand naar de lokale disco te gaan. Het was feest en iedereen ging met de voeten van de vloer, na de nodige flesjes pils.- (en cola hoor, dat zat er ook bij).
Op maandag dus heel vroeg uit de veren, om 06.30 uur was het ontbijt en om 7.15 uur zitten we in de auto, op weg naar het ASECD ( Sociaal opvangcentrum voor kinderen met moeilijkheden.) Veelal betreft het hier de allerarmsten, soms zelf dakloze kinderen. In principe betalen de gezinnen een bijdrage maar wanneer ze daarvoor geen geld hebben, kunnen ze in nature door huishoudelijke karweitjes de bijdrage toch voldoen. Het ziet er geweldig uit, het gebouw is mooi en schoon, niet kapot, de wc’s zijn schoon, de kinderen zien er gezond en goed uit. ’s Morgens krijgen ze een douche en voor maaltijden wordt gezorgd. Deze worden hier voorbereid om naar de basisschool te gaan. Ze leren basishygiene, bv tanden poetsen, handen wassen etc. Er komen er ruim 600 kinderen. Heel veel vrouwen zitten op de bank te wachten op de mogelijkheid om hier een krediet aan te vragen. ZWO heeft een deel van het gebouw betaald en ook lopende kosten vergoed. Voordat we op reis gingen, kregen van verschillende mensen een aantal giften en van dat totaal bedrag hebben we een deel hier besteed. Het is voor ons duidelijk dat dit een goedlopend project is. Binnenkort komt er een website. We kopen sieraden en krijgen cadeautjes in de vorm van twee mooie gekleurde krukjes. Er werkt een verpleegkundige in een apart kamertje.
Om 09.00 uur hebben we een afspraak op de ambassade met Jan van der Horst, eerste secretaris (gezondheidszorg) en Bert Vermaat, eerste secretaris economische zaken. Allerlei onderwerpen kwamen in 1,5 uur aan de orde, het was buitengewoon interessant. Na jarenlange ervaringen in Afrika hebben ze veel kennis en inzicht gekregen over het land. Beiden geven enkele nuttige adviezen en tips mbt de projecten van ZWO. Daar kan Simon zijn voordeel mee doen.
We gaan als een speer terug naar huis omdat daar bezoek wacht van mevrouw Traoré van de organisatie Aides familliales. Het behelst een project om meisjes een opleiding te geven zodat ze zelfstandig kunnen werken, bv in het huishouden of in een hotel, of in de kinderopvang. Ze krijgt een zak met ritssluitingen die door iemand uit Nederland is geschonken. Zij helpt 50 jonge meisjes en inmiddels ook jongens per jaar. Sinds kort heeft de organisatie de beschikking over een nieuw gebouw en daarbij hoort een ‘auberge’ een soort van pension met tien kamers. Er is ook een klein restaurantje bij waar we binnenkort een keertje gaan eten. Ook deze mevrouw heeft een wensenlijstje bij zich: ze missen de keukeninventaris.
Even bijkomen tussen de middag, enkelen van ons doen een dutje. En dan gaan we weer op pad: om 15.00 uur naar mevrouw Yonli, van het naaiatelier. We worden meer dan hartelijk ontvangen en krijgen onverwachts een zevengangen munu voorgeschoteld inclusief tot (een soort van griesmeel met een pittig sausje van spinazie, heerlijk, behalve voor Ad gast want die haat griesmeel). We drinken samen een typisch Burkinees drankje: zoom-koom. Het bestaat uit miel (gerst), gember, suiker en azijn. Heerlijk fris, (dit vindt niet iedereen). Ook hier krijgen de mensen een zak met naaispullen, waaronder veel ritssluitingen. Dan gaan we kijken naar het atelier waar drie mannen ijverig aan het werk zijn. Prachtige broderie wordt gemaakt op de naaimachine. We kopen en onderhandelen over de aanschaf van blouses, tafelkleden en batikkleden. Het is leuk om mee te maken hoe dit werkt en hoe het spel van afdingen erbij hoort. Julienne en Noëlie vinden het leuk om ons te helpen met het beroemde afdingen.
We gaan naar huis om onze inkopen te bekijken en ingewikkeld te doen over het geld. Wie betaalt wat en wie aan wat en waarvoor. Wij zijn blij dat onze pennigmeester Marius zijn hoofd koel kan houden. Hij zegt van wel maar wij vragen ons af voor hoelang. Marjon en Lianne kiezen ervoor om nu even zelf contant geld op te nemen.
Wij hebben het gehad voor vandaag, tot morgen!