Het was een hele belevenis om hier te komen, het lijken de sloppenwijken van Soweto een beetje, vinden wij. Het heeft overduidelijk zijn charme: veel bromfietsers zonder helm, met kindjes achterop de rug van moeders, kippen, geen verharde wegen en veel kuilen natuurlijk, rood zand en kinderen die nieuwsgierig komen kijken. Wij hebben het gevoel dat we in een andere wereld zijn beland. Lianne wil een keer met Julienne op zo’n bromfiets door de stad scheuren. Ze vindt het goed, we zijn benieuwd!

We komen aan bij het huis van Ingrid en Arthur (dochter en schoonzoon van Herman Bouman) en verbazen ons toch wel over de afval op straat. “De zakjes plastic groeien hier aan de bomen en komen gewoon uit de grond”, zegt Simon lakoniek.

Het huis zelf is prachtig en heel groot, mooie kleuren, groen en oranje, met een veranda en een balkon.

De hagedissen zitten binnen en buiten en ook in de kasten. Het douchen is een experiment op zich.

Marius en Lianne sloven zich uit bij de waterpomp in de tuin, genaamd Emery, kleinkind van Herman Bouman. De pomp werkt prima.

Ondertussen krijgen we bezoek van verschillende mensen, waaronder de buurvrouw die prachtig is gekleed in een eigen creatie,(foto komt hopelijk nog) Haar naam is Edwige, zij is gehandicapt en heeft haar naaiopleiding van ZWO gekregen en is daar heel gelukkig mee.

Dan komen ook Paul, Salif, Noellie, Francoise, Denis, Bila, Clement en Jean Marie, keigezellig!

Leuk is hoe mannen vrouwen kussen en elkaar, niet op de wang, let wel, maar met de hoofden – bats – tegen elkaar. Jonge, volgens ons komt dat soms best hard aan. De dames doen het bescheiden met VIER kussen op de wang.

WARMTE: even wennen, het was 34 graden toen we aankwamen dus dat is ongeveer 30 graden verschil.

Francoise is nu aan het koken (20.30 uur lokale tijd) en we verheugen ons op de maaltijd.

Tot snel.