Zaterdag 22 januari,

Hoi allemaal,

Daar zijn we dan weer, de electriciteit is uitgevallen, dus we konden enige dagen niet mailen, vandaag terug uit het safaripark en ja hoor het lukt weer, dus veel leesplezier:

We gaan vandaag twee dagen op stap, naar Fada, 240 km hiervandaan, om te kijken naar een geitenfokproject dat gesteund wordt door de zoon van Douwe Hofman. Maar eerst bezoeken we nog een school in Bouloumtanga, dat is een plaatsje onderweg. ZWO heeft flink geïnvesteerd in dit schoolproject. Met het geld is een gebouwtje gemaakt voor drie klaslokalen, er zijn toiletten geplaatst (vorig jaar, net nieuw dus) en er zijn huizen gebouwd voor de leerkrachten. Dat is ook wel nodig want je komt werkelijk uit “in the middle of nowhere”, so to speak. Hots knots door de pikkers en woestijnachtige paadjes, wij kunnen onmogelijk een weg herkennen maar onze chauffeurs gelukkig wel. Het schooltje ligt min of meer centraal tov drie dorpen zodat de kinderen ongeveer dezelfde afstand lopen. Zelfs de kleinsten van vier en vijf jaar moeten soms 4 of 5 km door de bush. De kinderen zien er niet allemaal even netjes uit en sommigen hebben geen schoenen. Anderen hebben een dikke jas aan, wat wel een beetje op onze lachspieren werkt. We bezoeken de kinderen in hun klaslokalen en ze zijn een beetje verlegen. Pas wanneer Lucy ze op de foto zet en de foto vervolgens aan hen laat zien, ontdooien ze een beetje en beginnen ze te gniffelen.

Simon wil graag de toiletten zien omdat die het laatst zijn gerealiseerd. Ze zijn echter nog zo nieuw dat ze nog niet door de mensen worden gebruikt. Het kan wel want wij maken er wel graag gebruik van. De wasbak met kraan ziet er prachtig uit, nu nog iedereen motiveren om er mee om te gaan!!!

De huisjes van de leerkrachten zijn best mooi gemaakt en lijken comfortabel, wat dat betreft is het een ideaal project. Simon wil het namens ZWO dan ook afsluiten en de contacten beëindigen. Maar dat gaat natuurlijk zomaar niet, we krijgen nog een speciaal onderhoud en daarin wordt ons medegedeeld dat er zelfs nog geld over is van het project! Dit is uniek! De twee leerlingen van het Jan van Brabantcollege zijn hier ook geweest en hebben een donatie gegeven voor de bouw van de keukens en de toiletten van de leerkrachten. We geven cadeautjes en krijgen op onze beurt de beroemde kippen op ons bord (letterlijk en figuurlijk meestal).

’s Middags even heerlijk uitrusten in een leuk restaurantje genaamd “L’Auberge du 11 decembre” (11 december is nationale lintjesdag. Onze chauffeur Paul heeft afgelopen jaar, na DERTIG JAAR trouwe dienst als chauffeur, ook een lintje gekregen.

Het is vandaag buitengewoon warm, we schatten ruim 40 graden, dat is puffen op de achterbank!

We halen Lazare, de geitenhoeder op. Hij gaat mee om ons eerst de tuinen van het project te laten zien. Door de grote overstroming van vorig jaar is helaas ook het hele plan van de geitenfokkerij in het water gevallen, dat wil zeggen, helemaal verwoest door het water. 43 geiten zijn toen verdronken en we zien de resten van wat eens de geitenstal was. Ook de tuin is volledig weggevaagd. Alles moet verhuizen naar een stuk grond verderop, daar zullen we morgen heengaan. De tuin die er nog wel is, ligt er mooi bij. Het werk daar is intensief want jonge meisjes moeten het water met gieters uit een bassin halen en vervolgens de groenten besproeien op het land. De pomp is helaas ook hier kapot.

We logeren bij de zusters in Fada en nemen onze intrek in een gezellige slaapzaal, nummer één voor de dames en nummer 2 voor de heren.

’s Avonds terug om te eten bij de L’Auberge en dan wordt ons geduld enigszins op de proef gesteld want het duurt ruim twee uur voordat we te eten krijgen. Maar dan smaakt het ook voortreffelijk: rijst, couscous, spaghetti, brochette van biefstuk, steak legumes, groenten, frietjes etc. Heerlijk. We slapen als een roos met de ramen wijd open (wel met een horretje). De geluiden van de vogeltjes in onze oren.