INFORMATIEBULLETIN 47
juli 2011
In deze aflevering:
- 1. VOORAF
- 2. ONRUST
- 3. STEUN SCHOOLKINDEREN
- 4. VERSLAG AAN DE SCHOLEN
- 5. DE MARKTEN
- 6. EEN PROJECT UITGELICHT
- 7. BEZOEK FRANCOISE
Blijf ook op de hoogte via onze website: www.geldrop-burkinafaso.nl
1. VOORAF
Hoogste tijd om weer een paar dingen op een rijtje te zetten. Na het bezoek van januari aan Burkina brak een tamelijk turbulente periode aan. De verwachte stroom nieuwe aanvragen kwam inderdaad, ook van organisaties die we niet bezocht hadden en zelfs niet kenden. Gezien onze beperkte middelen kunnen wij helaas slechts een klein deel in behandeling nemen.
U hebt ongetwijfeld gelezen of gehoord dat de onrust die in zoveel landen heerst ook aan Burkina Faso niet voorbijgegaan is. We hebben Juliënne, vorig jaar getrouwd met “onze” Roeland en inmiddels overgekomen naar Geldrop, gevraagd er iets over te schrijven. U vindt het stukje in dit bulletin. Juliënne, bedankt. Wij gaan ervan uit dat de inburgering zo goed gaat dat het een volgende keer rechtstreeks in het Nederlands kan! De toestand in Burkina blijft natuurlijk zorgen baren. De communicatie is van tijd tot tijd moeilijk, de internetverbinding, als die er al is, is heel traag. We hopen op betere tijden.
Verrassing: De Stichting Fietsen voor Afrika had geld over na een actie en heeft maar liefst € 15.000 gedoneerd bestemd voor Aides Familiales in Ouagadougou.
Er wordt weer bekeken of er een container gevuld kan worden voor Burkina. Er zijn weer heel aan naaimachines, gered gereedschap, Franstalige studieboeken, krukken en andere zaken. Als andere organisaties ook iets hebben kan de container weer gevuld worden.
Na het uitkomen van het vorige bulletin is een actie gestart om schoolgeld van kinderen te financieren. Het loopt geweldig. U leest er meer over.
We willen voortaan in elk bulletin wat dieper ingaan op een bepaald project. We beginnen met een graanmolen voor Saikonsé.
Een overzicht van de lopende projecten krijgt u een volgende keer.
Marius van Brugge
2. DE SITUATIE IN BURKINA FASO
Juliënne schrijft:
VOICI EN QUELQUES LIGNES, LA SITUATION QUI PREVALAIT AU BURKINA:
Le Burkina Faso a connu en ce début d’année 2011, un mouvement de contestation de jeunes étudiants et élèves à la suite de la mort, fin février dans des circonstances douteuses à Koudougou. Ce mouvement fut succédé par celui des mutineries de mars à mai 2011:
Des militaires en colère qui protestaient contre la condamnation et l’emprisonnement de certains de leurs camarades inculpés dans des affaires de moers, s’étaient emparés d’armes de guerre dans garnisons (casernes) de plusieurs villes du pays dont la capitale Ouagadougou. Ils avaient tiré en l’air dans les rues, pillé des magasins, des stations s’essence, et libé’ré certains de leurs camarades emprisonnés.
Après ces incidents, le président Blaise Compaoré a rencontré les soldats et les généraux de l’armée afin de trouver une solution à la crise. Lors de la rencontre, les soldats ont exprimé leur mécontentement et ons aussi reclamé le versement de leur prime de logement.
N’ayant pas obtenu gain de cause au sujet du versement de la prime de logement, les soldats se sont encore décidés à se faire entendre par les armes, tirant de nouveau dans les rues. Il faut dire que cette fois-ci, ces ons les militaires da la garde présidentielle qui ont donné le coup d’envoi, oblifeant alors le Président Blaise Compaoré à quitter le palais pour se refugier dans sa ville natale située `30 km au Nord de Ouagadougou avant de revenir peu de temps après dans la capitale.
Ces munitieries ont eu de lourdes censéquence ca ril y a eu des morts (civils et militaires), des blessés et des femmes violées.
Quant aux commerçants qui ont eu leurs magasins pillés, le gouvernement a décidé de leur faire de prêts avec un Petit taux d’intérêt afin qu’ils puissent reprendre leurs activités de commerce.
Juliënne SAWADOGO
En een poging tot vertaling:
Burkina Faso kende begin van het jaar 2011 een protestbeweging van jonge studenten en leerlingen na de dood van een leerling, eind februari in Koudougou, onder dubieuze omstandigheden. Deze beweging werd gevolgd door muiterijen van maart tot mei 2011:
Woedende militairen die protesteerden tegen de veroordeling en gevangenneming van enige van hun kameraden, beschuldigd in zedenzaken, bemachtigden wapens in de kazernes van verschillende steden, waaronder Ouagadougou. In de straten schoten zij in de lucht, plunderden winkels en benzinestations, en bevrijdden een aantal van hun gevangengenomen kameraden.
Na deze incidenten heeft president Blaise Compaoré een ontmoeting gehad met de soldaten en de legerleiding om een uitweg uit de crisis te vinden. Tijdens deze ontmoeting hebben de soldaten hun ontevredenheid uitgesproken en tevens de uitbetaling van hun huurtoeslag geëist.
Omdat zij op het punt van de huurtoeslag hun gelijk niet kregen besloten de soldaten opnieuw de wapens op te nemen en opnieuw schietend de straat op te gaan. Ditmaal echter waren het de militairen van de Presidentiële Garde die het voortouw namen, waardoor de president genoodzaakt was zijn paleis te verlaten om uit te wijken naar zijn geboorteplaats 30 km ten noorden van Ouagadougou alvorens enige tijd later in de hoofdstad terug te keren.
De muiterijen hebben ernstige gevolgen gehad. Zowel onder burgers als militairen zijn doden en gewonden gevallen en er zijn vrouwen verkracht. Waar het de handelaren betreft die hun winkels geplunderd zagen heeft de regering besloten hun leningen te verstrekken met lage rente, zodat zij hu n activiteiten weer kunnen hervatten.
Tot zover de vertaling.
Intussen schijnt het In Burkina redelijk rustig te zijn, maar het “smeult” nog wel. Enige tijd geleden (24 mei) stond in Trouw uit zeer uitvoerig artikel met als titel “In Burkina Faso gaat de revolutie in slow motion”. We wachten de ontwikkelingen af en hopen dat we intussen zonder problemen verder kunnen met de projecten.
Marius van Brugge
3. STEUN EEN KIND IN BURKINA FASO
Onderstaande oproep plaatsten wij in maart in ons kerkblad Tweeklank, wat later gevolgd door een stukje in een wijkblad. En natuurlijk ook via mond-op-mond reclame waren de reacties hartverwarmend.
Tijdens ons bezoek aan Burkina Faso gingen wij o.a. naar Kourpelé, een dorp aan de andere kant van het meer van Bam, vanuit Zimtanga gezien. Tijdens de overtocht, terwijl wij probeerden onze voeten droog te houden, vroeg de Chef onze aandacht voor het volgende: Hoewel de toegang tot het onderwijs duidelijk verbeterd is en de scholen explosief groeien zijn er nog steeds kinderen die niet naar school gaan omdat de ouders het schoolgeld niet kunnen opbrengen. Er zijn scholen die hiervoor een fonds hebben, andere hebben geen voorzieningen. Met name voor de basisschool in Kourpelé is ons gevraagd de mogelijkheden te onderzoeken voor wat men noemt “parrainage”, waarmee bedoeld wordt de individuele ondersteuning van een kind. De kosten voor het basisonderwijs bedragen rond € 40 per kind per schooljaar. Net als in Nederland is het traject 6 jaar. Het is nu des te belangrijker omdat Zimtanga een nieuwe school heeft voor voortgezet onderwijs, wat de verdere vooruitzichten sterk verbetert. Een afgeronde opleiding geeft geen garantie voor werk maar zonder dat zijn de kinderen nagenoeg kansloos. Wij hebben zelf kunnen vaststellen dat de kinderen heel graag naar school gaan en wij willen dit initiatief graag ondersteunen. Wilt u een kind steunen? Laat het ons weten. Zodra wij zicht hebben op het aantal belangstellenden gaan wij een en ander organiseren
Met de toezeggingen die er nu zijn kunnen een kleine 50 kinderen 6 jaar basisonderwijs volgen.. Geweldig! Er is een lijst met namen van kinderen onderweg. Zodra die binnen is gaan we ermee aan de slag en zullen we allen die zich opgegeven hebben benaderen. En natuurlijk zijn nieuwe aanmeldingen nog steeds welkom. Het aantal kinderen dat op deze vorm van steun aangewezen is lijkt onuitputtelijk. We vragen zonodig gewoon een aanvullende lijst. Het spreekt vanzelf dat wij onverminderd op uw steun rekeningen waar het gaat om onze andere projecten.
Marius van Brugge
4. WE POPPELEN OM TE VERTELLEN…..
Ja, en als we dan terug zijn uit Burkina Faso, dan heb je zoveel indrukken opgedaan dat je ineens héél veel wilt ondernemen. Je wilt van alles, maar het meest verstandige is om alles eerst eens even goed te laten bezinken….. Maar wat wel meteen mijn aandacht vroeg waren de scholen. Ik wilde hen zo snel mogelijk gaan vertellen hoe het met de leerkrachten en de leerlingen gaat. Simon van der Maal had een leuke film gemaakt van alle beelden die hij in Burkina vastgelegd had. Een film die zowel informatief was, als ook leuk voor de kinderen om naar te kijken. Ook hadden we van iedere bezochte school in Burkina een stukje film gemaakt.
En dan ga je aan het bellen. We mochten al vrij snel op basisschool Het Anker komen. We hebben op 15 april (Simon en ik ) een filmvoorstelling gegeven aan groep 5-6-7 en 8 en vragen laten stellen, was erg leuk. Ook de tekeningen die we meekregen hebben we overhandigd en het verhaal van de vele moeite die de directeur Hr.Kouka deed , verteld : dat hij vele kilometers met zijn brommer reed om alsnog op onze terugweg tekeningen mee te geven voor de kinderen van het Anker. Ik had een mooi fotoboek voor de school gemaakt met leuke foto’s van onze reis, foto’s over het speelgoed van daar, foto’s van kinderen en natuurlijk foto’s van de kinderen en de school in Singa. En natuurlijk een uitgebreid verslag van de vorderingen op de school in Singa.
Op 20 mei gingen Simon en ik naar basisschool het Klokhuis waar we ook erg welkom waren. We zijn alle klassen langs geweest en iedere klas op hun eigen niveau verteld over onze reis en film laten zien, was een groot succes. Makkelijk werkt dat met die digitale borden in de klas. Ook daar de tekeningen overhandigd die de kinderen van Kourpelé gemaakt hadden . Tevens een uitgebreid verslag afgegeven over de situatie op de school en ook het fotoboek aangeboden.
Daarna was het de beurt aan basisschool het Vijfblad, die groots uitpakte met een hele Afrikaweek die duurde van maandag 23 mei t/m vrijdag 28 mei. De vrijdag ervoor hadden Simon en ik op het podium van de grote hal de kans gekregen om een tentoonstelling over Burkina Faso in te richten. Daar ik al lang wist dat die tentoonstelling er aan kwam, had ik al aardig wat spulletjes meegenomen van mijn reis. Een tentoonstelling voor kinderen verlangt natuurlijk toch andere spullen om te laten zien dan voor volwassenen. De maandag startte met een voorstelling van de Zongofamilie, een prachtig theater helemaal in de stijl van het leven in Afrika, waarin niet alleen veel werd verteld over het leven daar, maar ook moesten ze opdrachten vervullen zoals water dragen, hutten vegen en matjes oprollen etc. Ook werd er veel muziek gemaakt.
Op het eind van de dag werd er door een groot aantal leerlingen een concert gegeven op een flink aantal Afrikaanse instrumenten in de grote hal. Tevens kregen ze toen van mij een opdracht om in die week per klas een brief aan de school in Soala te sturen met een van te voren bepaald onderwerp (bv Geldrop-sporten- Nederlands eten- de school etc.) Als u wat meer over de Zongofamilie en hun theater wilt weten, kijk dan eens op de website www.dezongofamilie.nl.
Toen heb ik ze ook het fotoboek aangeboden, het verslag van de school in Soala, alle tekeningen die ik meegekregen had en ik heb ze een echt Afrikaans schilderij cadeau gedaan dat op school opgehangen zou worden.
In de loop van de week werd er van alles gedaan, theater ,dansjes ingestudeerd, kalebassen beschilderd die ze van ons hebben gekregen, Afrikaanse dieren gemaakt, hutjes nagebouwd en allerlei instrumenten werden er gemaakt. Op donderdag zijn we ook voor hen de film gaan draaien met alle klassen tegelijk in de hal. Ook konden ze vragen stellen en dat is altijd heel leuk, ze willen heel veel weten, en het prettige is dat ik nu ook uit eigen ervaring kan vertellen. ’s Avonds was er een “kijkavond“ voor ouders, grootouders, broers en zussen en andere belangstellenden en konden we doorlopend de film laten zien. Toen de slotdag. Alle klassen ben ik langs gegaan met een grote enveloppe om de opdrachten op te halen. Sommige klassen hadden niet goed begrepen dat het 1 brief per klas moest zijn, het paste natuurlijk wel in de enveloppe, alleen moest ik er nu 40 in het Frans vertalen…… En dan nog de tentoonstelling afbreken. Maar wat waren we tevreden met zo ontzettend veel aandacht voor Afrika en Burkina in het bijzonder.
In het najaar gaan we een bezoek brengen aan basisschool De Korenbloem in Oirschot en van basisschool de Bron hopen we ook nog een uitnodiging te krijgen. Al met al drukke dagen geweest , maar wel weer veel aandacht voor onze projecten gehad en de scholen vonden het goed te horen dat het leerlingenaantal stijgt op alle scholen en dat er overal meer meisjes dan jongens naar school gaan. Dit is zeker te danken aan mevr.Elizabeth, de vrouw van de Chef, die dat steeds maar weer onder de aandacht brengt bij de vrouwengroepen. We hebben gemerkt dat door film en foto’s en door tekeningen en brieven over en weer te brengen, en natuurlijk door het bezoek afgelopen januari aan Burkina, dat dat toch de band met de scholen weer eens aanhaalt.
Lucy Hermsen
5. DE MARKTEN
Zoals elk jaar staan wij, meestal samen met Gered Gereedschap, met onze kraam op diverse markten. In mei en juni stonden wij resp. op de Meise Mert en de Mierlose Verenigingen- en kunstmarkt. Voor de afwisseling beide keren met prachtig weer waardoor er veel mensen op de been waren. Nog steeds is de demo-touwpomp een aandachtstrekker. Kinderen willen graag zelf eens proberen om er water uit te krijgen en intussen kunnen wij ons verhaal ook kwijt aan de ouders. In Mierlo waren er wat technische problemen met de touwpomp en de gedemonteerde pomp trok ook veel belangstelling. Uiteindelijk liep alles weer zoals het hoort. De verkopen van spullen uit Burkina liep bijzonder goed: beide markten samen voor zo’n € 343,–. Goed dat er weer wat voorraden zijn aangevuld. We hebben de indruk dat we wat vaste klanten beginnen te krijgen en die willen we zeker niet teleurstellen. Zoals het er nu naar uitziet is de volgende markt de And’re Mèrt/Regenboogfestival in het najaar.
Marius van Brugge
6. EEN PROJECT UITGELICHT – EEN GRAANMOLEN
Het zijn de vrouwen van Burkina Faso die de ruggengraat vormen van de ontwikkeling van het land. Zij zijn verantwoordelijk voor de kinderen, voedsel, kleding etc. Het klaarmaken van het dagelijks eten is tijdrovend. Daarom willen alle vrouwengroepen graag een graanmolen want dat gaat in elk geval het kneuzen en malen van het graan stukken sneller. De hoeveelheid voor het dagelijks eten gaat met een graanmolen in zo’n tien minuten. Anders moeten de vrouwen eerst een uur stampen om het harde graan te kneuzen en daarna nog 1 à 1,5 uur malen tussen twee stenen voordat ze het meel hebben voor de pap, het dagelijks voedsel. Door de molen krijgen ze vrije(?) tijd, die ze kunnen gebruiken om op het land te werken of om een klein handeltje op te zetten, waardoor ze geld kunnen verdienen voor o.a. de bijdrage voor het gebruik van de molen, maar ook voor schoolgeld voor de kinderen en de aanschaf van kleding of huisraad.
Ook de vrouwen van Saikonsé hebben een aanvraag ingediend voor een graanmolen. Vanwege hun beider zeventigste verjaardag besloten de heer en mevrouw Peters om dit project te adopteren. Er is een filmpje gemaakt van een graanmolen en van het malen met stenen en er was een hoek waar twee maalstenen lagen en potjes met de graansoorten die in Burkina verbouwd worden en nog enkele andere attributen uit het dagelijkse Burkinese leven.
Door de genodigden een bijdrage te vragen werd een groot deel van het benodigde bedrag opgehaald. Het ontbrekende deel vult ZWO aan, mogelijk met steun van Wilde Ganzen waar dit project ook is ingediend.
Simon v.d. Maal
7. BEZOEK VAN FRANCOISE
Françoise is voor de diverse delegaties die Burkina bezocht hebben een onmisbare schakel geweest in het dagelijks leven in Ouagadougou: ze kookte en hoe! Onlangs was ze een weekje op privébezoek in Geldrop, voorafgaand aan een wat langer bezoek aan vrienden in België.
Er was een interessante rondleiding in de keuken van een verzorgingshuis. Daarnaast bezoeken aan en rondvaarten door Amsterdam en Den Bosch, etentjes waaronder een met veel vrienden bij Den Brabander.
Nog een kleine reünie met de delegatie van januari, een franstalige film in Plaza Futura, het Weverijmuseum en nog veel meer. Een leuke drukke week, ook voor ons.
Marius van Brugge